也不知道他什么时候“变出”了一束玫瑰。在众人的目光下，Michiel不慌不张的走到Claudia的面前，念出一段让众多女生羡慕的话语：

“Lieve Claudia,  亲爱的Claudia
Waarschijnlijk jij had mij nooit opgemerkt, 可能你从没注意过我，
maar mijn ogen volg je al vanaf het eerste schooldag. 但是我的眼睛从开学第一天起没离开你。
Ik kan het niet omschrijven.  我不知道从何说起。
Ik weet als ik jou zie, mijn hart gaat bonzen;  我知道若我看到你，我的心跳会加速；
Ik weet als ik aan jou denk, mijn lach wordt breder. 我知道若我想到你，我的笑容会飞扬。
Jouwe na?0?7efheid, jouwe lach, jouwe intelligentie, jouwe alles. 你的天真，你的笑容，你的聪慧，你的全部。
Ik besef ik ben gek op jou, alleen maar. 我发现我为你而疯狂，只为你。
Ik besef ik ben verliefd. 我发现我恋爱了。
Die dans heb ik special ontworpen voor jou, alleen jou。刚才那支舞是我为你精心准备的，只为你。
Ik hoop dat je het leuk vind. 我希望你会喜欢。
Als je het leuk vind,若你喜欢刚才的舞蹈，
Kan je alsjeblief deze bosbloemen in arm nemen? 是否可以接受这束玫瑰呢？”
甜蜜的爱情让大家领悟“只羡鸳鸯不羡仙”的道理。有人羡慕自然也有人嫉妒，“好友”Nathalie的出现却凌乱了他们之间的关系。当Claudia面对友情和爱情的背叛，让她痛不欲生，便是她人格分裂的开始。恋上了同性，再次分手受了打击，之后把一切的一切寄托在她的闺蜜身上……